Νοάιγ, Άννα-Ελιζαμπέτ ντε-

(Anna-Elisabeth de Νoailles, Παρίσι 1876 – 1933). Γαλλίδα λογοτέχνης. Το πατρικό της όνομα ήταν Άννα ντε Μπρανκοβάν και παντρεύτηκε τον κόμη Ματιέ ντε Νοάιγ. Ο πατέρας της ήταν Ρουμάνος και μητέρα της η Ελληνίδα Ραλλού Μουσούρου. Έζησε κοσμική ζωή και σε αριστοκρατικό περιβάλλον, αλλά το 1912 αναγκάστηκε, για λόγους υγείας, να ζήσει μόνη στο αρχοντικό της. Ανάμεσα στους γνωστούς και φίλους της συγκατέλεγονται και οι Μαρσέλ Προυστ, Πoλ Βαλερί και Ζαν Κοκτό. Έγραψε μυθιστορήματα, σπουδαιότερο από τα οποία είναι Η νέα ελπίδα και ποιήματα. Τα έργα της χαρακτηρίζονται από αφελή, πολλές φορές, απλότητα, αλλά και από απαισιοδοξία. Ανήκει στους νεορομαντικούς ποιητές επηρεάστηκε δε από τους Ουγκό, Χάινε κ.ά. Στα γαλλικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1901 με την ποιητική συλλογή της Η αμέτρητη καρδιά. Άλλες συλλογές: Η σκιά των ημερών (1902), Θάμπη (1907), Οι ζωντανοί και οι νεκροί (1912), Οι αιώνιες δυνάμεις (1920), Η τιμή να πονάς (1927) κ.ά. Το 1928 ποιήματά της μεταφράστηκαν από τη Μυρτιώτισσα στην ελληνική και δημοσιεύθηκαν με τον τίτλο Ποιήματα και άλλα από τον Κ. Καρυωτάκη. Αποσπάσματα έργων της έχουν συμπεριληφθεί σε σχολικά διδακτικά βιβλία.